Boekpresentatie en foto-expositie ‘La Mère’ – Monique Baan
Fotograaf Monique Baan heeft op zondag 26 juni haar prachtige fotoboek ‘La Mère’ gepresenteerd tijdens een bijzondere bijeenkomst in Atelier K84. Een selectie van de indrukwekkende foto’s uit ‘La Mère’ is niet alleen tijdens de lancering maar ook op vrijdag 1 juli en zaterdag 2 juli – in aanwezigheid van Monique – in Atelier K84 te zien zijn.
Monique Baan: “Het afgelopen jaar heb ik gewerkt aan het fotoboek La Mère – de moeder, en ook wel… de zee. Een boek over herinneringen aan mijn moeder. Ik verloor mijn moeder tijdens de pandemie. Ze overleed in het verpleeghuis, waar ik haar de afgelopen 7 jaar opzocht. In die jaren werd ons contact steeds milder en zachter. Mijn moeder hield van in het water zijn, van de zee, van de kust. Toen ik een aantal maanden later langs de Bretonse kust dwaalde, zag ik overal moeders en dochters. Overal hoorde ik haar stem: Kijk nou toch hoe mooi… In dit boek verbeeld ik mijn herinneringen en gedachtes langs deze kust.”
Een heel persoonlijk verhaal dus, op aansprekende en treffende wijze vastgelegd door Monique. Een verhaal dat je niet onberoerd laat als je de fotowerken bewondert. Kijk nou toch hoe mooi… Voor meer achtergrond bij Monique’s verhaal, zie de website van VOORDEKUNST.
Nicole Segers, documentaire fotograaf, maker van o.a. het prijswinnende boek ‘Bloed en Honing‘, was de spreker tijdens de boekpresentatie op 26 juni en heeft het eerste boek aan Monique overhandigend. Toepasselijke, sfeervolle muzikale omlijsting werd verzorgd door ‘chanteur’ Pierre van Duijl.
Over Monique Baan
“Als fotograaf ben ik na mijn opleiding aan de School voor Fotografie in Den Haag (nu Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten) in 1988 begonnen in de journalistieke fotografie en heb ik veel voor diverse dagbladen gewerkt.
De focus van mijn werk is verschoven en nu werk ik graag aan wat langere projecten die een documentaire basis hebben en vaak gaan over plaatsen en wat voor invloed deze hebben op de mens. Met een gevoel voor melancholie en soms ook ironie laat ik de dagelijkse wereld zien door het maken van landschappen en straatbeelden, zo nu en dan aangevuld met portretten. Een wereld waar je misschien gemakkelijk aan voorbij loopt en waar de tijd soms lijkt stilgezet.”